Tonijn
Het relatief enorme roer zorgt dat Castor prima manoeuvreert.
Om een schip met een gewicht (verplaatsing) van 600 ton met een snelheid van 25 kilometer per uur door het water te prakken met sléchts 650 pk als voortstuwer, is eigenlijk níet mogelijk.
De ontwerper moet goed naar een tonijn hebben gekeken tijdens het tekenen, want daar lijkt het onderwaterschip van de Castor het meeste op…. Met een ‘blokcoëfficiënt’ van 0,43 is ze ernstig ‘scherp’ gebouwd, en dat vind je doorgaans slechts terug bij zeiljachten of vliegtuigen. Het geeft de mate van vorm van het onderwaterschip aan, t.o.v. een vierkant ponton dat een coëfficiënt van 1,00 heeft.
Elk spant van de Castor is uniek. Er is geen recht stukje ‘huid’ aan het schip te vinden. Dit om zoveel mogelijk stroomlijn in de romp aan te brengen en dus de weerstand te verminderen. De vorm is zeker niet willekeurig, de wetten van de hydrodynamica zijn onverbiddelijk en tevens dient men zorg te dragen dat de scheepsschroef het zeewater zo makkelijk mogelijk kan ‘aanzuigen’.
De scheepsschroef zelf dient te worden geoptimaliseerd voor het schip waarvoor hij gegoten wordt, rekening houdende met het toerental en vermogen van de machine, en de geschatte weerstand van het onderwaterschip bij de gewenste snelheid.
Het ‘frame’ waar zowel het roer aan hangt als de schroefas doorheen steekt werd overdadig degelijk gegoten.
Een dergelijk ‘scherp’ schip geeft in het ontwerpstadium het extra probleem dat het uiteindelijke gewichtszwaartepunt precies goed moet worden ingeschat, anders zal het schip erg lelijk in het water komen te liggen. Dat merken we nu nog steeds, een bijboot van 2 ton tewaterlaten geeft gelijk een behoorlijke slagzij, en toen het kanon van 3,5 ton werd teruggeplaatst, dook de boeg gelijk 15 cm dieper in het water.
En dan rest voor de ontwerpers en scheepsbouwers slechts nog de adem inhouden tijdens de onvermijdelijke proefvaart. Castor haalde zijn ontwerpsnelheid van 12,5 knopen gemakkelijk. Er werd zelfs een maximale snelheid van 13,2 knopen gemeten. Dat haalt ze nu nog steeds.
